Nynke Laverman (1980) groeit op in het Friese dorpje Weidum. Ze komt uit een muzikale familie, haar vader is klassiek tenor en treedt op in operettes. Op haar vijftiende ontdekt ze de fado, het begin van een grote liefde voor deze Portugese volksmuziek.
Na het vwo in Leeuwarden
wordt ze op haar achttiende aangenomen op de Academie voor Kleinkunst in Amsterdam, waar ze in 2002 afstudeert. Wende Snijders, met wie ze nog altijd bevriend is, is haar jaargenote. Behalve in een aantal Academie-producties, zingt ze tijdens haar opleiding in het ensemble van Paul de Leeuw tijdens zijn concertreeks in Ahoy en speelt ze een kassameisje in de videoclip Houdoe van de Vliegende Panters. Ook in de jeugdserie Toscane van de VPRO is ze een paar keer te zien.
Nog tijdens haar opleiding
speelt Nynke mee in een aantal producties van de Friese theatergroep Tryater. Samen met Wende Snijders maakt ze in 2003 een voorstelling voor het Oerol-festival, waarin ze voor het eerst (in het Portugees) een fado zingt. Maar ze is niet tevreden over haar vertolking en gaat op zoek naar een manier waarop ze zich deze door en door Portugese muziek helemaal eigen kan maken. Het brengt haar op het idee om een Friese bewerking te maken van de fado’s die Cristina Branco zingt op teksten van Slauerhoff. Tryater geeft haar de kans om er een theaterproductie van te maken, die op 8 oktober 2003 tijdens het Wolkom-festival in première gaat onder de titel Sielesâlt.
Zowel de tournee
als het gelijknamige album worden een groot succes. De voorstellingenreeks wordt afgesloten met een optreden voor koningin Beatrix in de televisieshow ter ere van haar zilveren regeringsjubileum. Van de stad Leeuwarden krijgt ze voor het theaterprogramma Sielesâlt de Piter Jelles-priis 2005.
Nadat ze in 2004
in de Friese tv-film Omke Jan (2004) haar filmdebuut heeft gemaakt, werkt ze het jaar daarop mee aan twee bioscoopfilms. In Eilandgasten van Karim Traïdia treedt ze op als zangeres. Voor Het Zwijgen, die in 2006 uitkomt, zingt ze de soundtrack. Bovendien speelt ze hierin een bijrol.
Voor haar tweede programma
gaat Nynke in Mexico op zoek naar inspiratie. Ze vraagt de Friese dichteres Albertina Soepboer om teksten voor haar te schrijven en samen verblijven ze een maand in Mexico-stad. De samenwerking leidt tot het programma De Maisfrou, waarin vier oervrouwen uit de Mexicaanse mythologie worden bezongen. De muziek, geïnspireerd door het Spaanse, Mexicaanse en Argentijnse idioom, is van onder anderen Fernando Lameirinhas, Theo Nijland, Tiago Machado en Wende Snijders.
Het theaterconcert gaat in 2005 in première en wordt opnieuw heel goed ontvangen door pers en publiek. De gelijknamige cd verschijnt in mei 2006. Vanaf september is Nynke weer met De Maisfrou in de theaters te zien.
