Nina June brengt op 10 september haar tweede album uit, getiteld The World Awaits. Het is de opvolger van haar in 2008 verschenen debuutalbum Little Dreams, waarmee ze al heel wat oren bewonderend liet klapperen. De platinablonde singer-songwriter is charmant, kleurrijk, naturel en fris zonder aan diepgang in te boeten. Haar liedjes zijn toegankelijk met een artistiek randje. Muzikaal heeft Nina June zich voor dit album laten inspireren door singer-songwriters van deze tijd, zoals John Mayer en Lisa Hannigan.
Nina June heeft aan de vermaarde Rockacademie in Tilburg gestudeerd. In 2008, haar derde studiejaar, besloot ze haar studielening op te sparen zodat ze kon afstuderen met een eigen album. Dat lukte en ze doopte haar debuut Little Dreams. Minister Plasterk nam de cd persoonlijk in ontvangst, gevolgd door een privéconcert in zijn kamer, dat uitvoerig werd vastgelegd en uitgezonden door het NOS-journaal. Dat opende de nodige deuren, vertelt Nina June: “Ik heb vervolgens zelf een release-tour kunnen regelen en speelde o.a. op Festival Mundial en vele jazzfestivals. Ook werd ik gevraagd de voorprogramma’s te doen voor Beth Hart en Giovanca.” Ze sloot het jaar af met een eigen concert in de bovenzaal van Paradiso.
Er kwam ook vraag vanuit het theater en voor ze het wist was haar eigen theatertour een feit. Tijdens een van haar shows kwam Ruut Weissman kijken, de regisseur van o.a Acda en De Munnick, Wende Snijders en Paul de Leeuw. Hij vroeg Nina June het seizoen daarop te spelen in een muziektheaterproductie over de Beatles. “Ik vond het geweldig! De liedjes waren zo goed en inspirerend, en het was fantastisch om met een groepje van 7 jonge artiesten in 80 grote theaterzalen te spelen en te zingen.”Tegelijkertijd begon Nina met het schrijven van nieuw materiaal. “Ik merkte dat mijn nieuwe liedjes frisser en vrolijker waren dan mijn voorgaande materiaal, en dat er meer ruimte was voor een knipoog in de teksten. Ik denk dat ik mezelf minder ernstig nam dan voorheen.”
Tijdens de Beatles-tour had ze Niels Geusebroek (ex-Silkstone) ontmoet. Met hem schreef ze twee liedjes voor haar nieuwe album, waaronder het gezamenlijk uitgevoerde duet ‘I Don’t Belong Here’. The World Awaits is tot stand gekomen in samenwerking met het jonge productieteam Pelican Productions – Skiggy & Tienus – die eerder tekenden voor de succesvolle albums van o.a Eefje de Visser en Krystl. “Ik vond in ‘The Pelican’ mijn ideale productieteam. Ze hebben een Amerikaanse manier van produceren en mixen en dat sprak mij erg aan. Met Martijn Konijnenburg (de ene helft van het productieteam) schreef ik 9 van de 11 songs die uiteindelijk op mijn album staan. Ik wilde een hele frisse, eigentijdse maar ook organische en authentieke productie, en dat hebben de jongens perfect gedaan.”Via 3FM stuurde ze een demo van haar tweede album naar de Australische singer-songwriter Lior. “Hij vroeg me vervolgens om het duet dat hij oorspronkelijk met Sia opnam met hem te zingen tijdens zijn Nederlandse tour. Ook heb ik hem begeleid bij diverse radio-optredens. De keren daarop dat hij in Nederland was voor optredens vroeg hij mij wederom mee. Dat vond ik een hele eer, want nadat ik zijn nummer ‘This Old Love’ op 3FM hoorde, was ik helemaal verkocht.”Er was interesse bij diverse platenmaatschappijen, maar omdat er geen concreet voorstel kwam, besloot Nina June het album uit te brengen op haar inmiddels zelf opgerichte platenlabel Red Ribbon Music. Met hulp van de jongens van The Pelican, creatieve vrienden en bevriende muzikanten van o.a. Van Velzen, Sabrina Starke, Miss Montreal, Alain Clark, Krystl en Stevie Ann, deed ze alles zelf: de opnamen, het artwork, clips en foto’s. Het resultaat is fris, kleurrijk, edgy en artistiek. Precies zoals de Nina June zelf is.Het album is vernoemd naar een van de songs op het album. “De titel van dit album slaat terug op de tijd dat ik mijn eerste cd maakte; ik had veel haast om mijn dromen te verwezenlijken en kon niet echt meer genieten van wat ik aan het doen was. Toen ik aan dit album begon bedacht ik me dat er eigenlijk niemand op mij zat te wachten. En gek genoeg gaf me dat juist ruimte en vrijheid,” aldus Nina. “Ik heb de tijd genomen om te maken wat ik wilde en heb daar vooral ontzettend veel plezier in gehad. Waar ik vroeger dacht ‘Je moet opschieten want de wereld wacht op je’ was mijn motto dit keer: ‘neem de tijd, de wereld wacht wel’.”
