Het was alsof The Skatalites opnieuw gelanceerd werden in een vlucht rond de aarde, net als toen, in 1962, toen ze de soundtrack speelden bij de Jamaicaanse onafhankelijkheid. Fun-Kee Ara-Bee, de debuut-cd van de Internationals, klonk in 2001 als de beste ska uit de sixties, evenvirtuoos en opwindend, even vrolijk en vakkundig. Maar dan wel met een onbenoembaar exotisch accent, geinspireerd door aangespoelde wereldsounds en Europees feestgedruis.
De 9 Internationals
waren lang geen onbekenden op de Vlaamse podia. Ze speelden en spelen nog altijd in de meest uiteenlopende en verrassende combo’s en orkesten: Seatsniffers, Mambo Chillum, Wizards of Ooze, Skyblasters, El Tattoo del Tigre, Les Messieurs, Obatala, Belgian Afrobeat Association. Maar het was bij de Internationals dat eerst Dennis, Thomas (toen nog op drums), Boss en Roel, en later Lieven, Junior, Hans, Dirk en Luc definitief hun draai vonden als groepslid. Het enthousiasme van de muzikanten werkte zelfs zo aanstekelijk dat de groep al heel gauw een stevige live reputatie verwierf. Die door de release van de eerste (mini-)cd nog een stevige duw in de rug kreeg.
Fun-Kee Ara-Bee
werd geproduceerd en vooral schitterend gemixt door de geniale mafkezen van wijlen Wizards of Ooze. Er zijn heel wat ouderwetse, authentieke apparaten aan te pas gekomen, want die hebben Wim Tops en Peter Revalk, om die sound te creeren, tegelijk organisch en primitief, als het volronde geluid van de legendarische Jamaicaanse Studio One (waar de ska begin jaren ’60 voor het eerst gespeeld werd), en prikkelend zuiver, een lust voor het verwende oor van de 21ste eeuw. De Internationals hebben het allemaal: staande bas, roffelende drums, exotische percussie, strakke gitaarlicks, en natuurlijk vier fantastische blazers, trompet, trombone en twee saxofoons. Het is de klassieke ska-bezetting, en ze wordt door de Internationals met glans ingevuld. En laat u door al dat muzikale talent vooral niet afschrikken: de heren hebben zich ook prima geamuseerd tijdens de opnamen, getuige daarvan de hilarische, Bonanza-achtige uitbarstingen in de songs, de vele verrassende gimmicks en spielereien, een spetterende cover
van Bert Kaempfert, en de extra track, een vette dub van ‘Jackpot’. (Karel Michiels, P-Magazine, Reggae.be)
In de zomer van 2002
maakten de Internationals hun blijde intrede op de grote festivals. Eerst, symbolisch bijna, als opener van het net niet uitgeregende Mano Mundo, op zich al zo’n beetje de opening van het festivalseizoen. Daarna volgden Couleur Cafe, Open Tropen, Marktrock en tientallen kleinere evenementen.
Datzelfde jaar
begon de groep in Studio LaChapelle, in het toen besneeuwde Ardeense dorpje Waimes, aan de opnames van het eerste volwaardige album, The People Love It. De plaat klinkt strakker en eigenzinniger, de invloed van producer Marc Thijs, en wordt door de recensenten onmiddellijk aan het hart gedrukt.
” Een prima feestplaat ” (De Tijd)
” Fenomenaal debuut ” (RifRaf)
” Do we love it? Sure we do! ” (De Standaard)
” Weg met de herfstdepressie, leve de Internationals! ” (Feeling)
” Sluit de ogen en proef het knapste van Studio One, vlagen Skatalites en een eigen bakkes ” (AB)
In de zomer van 2003
weten de Internationals zelfs het publiek van Reggae Geel voor zich te winnen en zijn ze ook steeds vaker te zien in Nederland.
De officiele release van The People Love It in de AB Club wordt
rechtstreeks uitgezonden op Studio Brussel en als bekroning van alweer een heel vruchtbaar jaar volgt in januari een Zamu-nominatie, in de categorie Roots.
En zo werden de Internationals stilaan
een vertrouwd gezicht in de Belgische muziekwereld, en zeker op de festivalpodia. Dour Festival, Gentse Feesten, Antilliaanse Feesten, Pukkelpop, allemaal in 2004: iedereen lijkt wel van ska te houden, en zeker van de Internationals.
In de herfst van 2004
vonden de muzikanten dat het tijd werd om iets terug te geven aan de mensen die ons hun muziek geschonken hebben. Bob Marley richtte ooit de blik naar het toen pas onafhankelijk geworden Zimbabwe – de Internationals zijn, als eerste ‘ blanke’ groep, gaan optreden in de Zuid-Afrikaanse townships, Soweto, Alexandra, Kagiso en Tembisa in Johannesburg, Mbekweni, Langa en Spier Amphitheatre in Kaapstad. Vooraf werd in Belgie een inzameling gehouden van muziekinstrumenten, in samenwerking met de Vlaamse Gemeenschap, de AB, de Vooruit en de Roma. Onze instrumenten die ginder mensen gelukkig maken: de Internationals doen hun naam alle eer aan.
Dat de groep blijft evolueren en experimenteren
bewijst de actuele samenwerking met The Extraordinaries, een gezelschap dat de gouden vocale harmonieen uit het Jamaica van de jaren ’50 en ’60 doet herleven. Niet alleen met ska, rocksteady en vroege reggae, maar ook met doo-wop, rock ’n roll, gospel en rhythm and blues. Maar hoe dan ook de vibes en de hartslag van de Caraiben, gevat in een organische, eigentijdse sound, het handelsmerk van de Internationals.
