Vraag direct vrijblijvend boekingsinformatie aan voor Hans Dulfer of bel met 024-397 5174 / 020-636 1111. Boekingsinformatie aanvragen
Hans Dulfer raakt als tiener geïnteresseerd in jazz-muziek. Hij leert zichzelf saxofoon spelen en speelt vanaf 1957 in de big band van Theo Deken. In 1958 voegt hij zich bij het Clous van Mechelen Combo, in 1961 is hij lid van het Metropolitain Quintet. Halverwege de jaren zestig speelt hij met Willem Breuker en is hij lid van de Big Ballad Boogie Blues Beat Bounce Band. Dulfer speelt ook free-jazz met Peter Snoei. Inmiddels is hij dan uitgegroeid tot één van de meest markante figuren die de Nederlandse jazzwereld rijk is.
1968 – 1972
Van 1968 tot 1969 leidt Dulfer de band Heavy Soul Inc., met onder andere John McLaughlin op gitaar. In 1969 wint Dulfer de Wessel Ilcken-prijs. Dulfer gaat zich ook bezighouden met popmuziek: hij organiseert optredens in de nieuwe zaal Paradiso en werkt samen met popgroepen als Groep 1850 en Barrelhouse. Samen met Jan Akkerman maakt Dulfer de plaat The Morning After The Third in 1970, gevolgd door de soloplaten Candy Clouds en El Saxofon. In dezelfde periode maakt hij twee platen met Ritmo Naturel.
1975 – 1981
In deze periode treedt Dulfer op met De Perikels, waarin Rinus Groeneveld en een aantal ex-leden van de Amsterdamse funkband Solat meespelen. Daarnaast is Dulfer bestuurslid bij het Bimhuis, adviseur van het North Sea Jazz Festival, en schrijft hij columns voor de OOR. Hij helpt Herman Brood in 1978 met zijn Cha Cha-project, en speelt weer geregeld met Barrelhouse. Het boek Jazz In China, dat in 1980 verschijnt, bevat stukken die Dulfer door de jaren heen voor verschillende bladen heeft geschreven. Nadat hij met de Perikels op het Varagram-label het album I Didn’t Ask maakt ontbindt hij in 1981 de groep.
1982 – 1987
Dulfer gaat zich toeleggen op het maken van elektrische freefunk met zijn nieuwe formatie Reflud (Dulfer omgekeerd) met o.a. Thijs Vermeulen op basgitaar. Ondanks de vele bezettingswisselingen bouwt de groep een uitstekende live-reputatie op. In 1983 staat Dulfer samen met Herman Brood op het North Sea Jazz Festival en speelt hij als gastmuzikant mee met de avantgarde-formaties Kiem en Nine Tobs. In 1985 werkt Dulfer met Peter te Bos van Claw Boys Claw aan een bluesproject. Een groot deel van de band Sjako! vormt een tijdje zijn begeleidingsband.
1989 – 1993
Terwijl dochter Candy steeds beroemder wordt met mainstream pop-jazz, gaat de interesse van Dulfer sr. uit naar speed- en thrashmetal. In 1990 wordt hij aangesteld als directeur van de Paradiso, een functie die hij na een jaar wegens ruzie weer opgeeft. In 1990 begint Dulfer een nieuwe formatie: Tough Tenors. Voor de VPRO presenteert hij achtereenvolgens de radioprogramma’s Streetbeats en Hothouse. In 1993 ontvangt hij de North Sea Jazz Bird Award, waarna hij besluit een andere richting in te slaan.
1994
Dulfer maakt een dansplaat getiteld Big Boy. Deze levert hem een hit op met de single Streetbeats, ook wordt hij wereldberoemd in Japan. Naar aanleiding van het Japanse succes maakt Dulfer speciaal voor de Japanse markt Hyperbeat, wat zijn sterstatus daar nog eens onderstreept. De plaat wordt in Japan de best verkopende instrumentale plaat van het jaar. In Japan ontvangt hij een Golden Disc Award.
1995
Het album Express Delayed (1978) samen met organist Herbert Noord verschijnt op cd. Dulfer gaat voor het eerst op tournee door Japan.
1996
Het album Dig! Ligt in de lijn van Big Boy. Dulfer maakt bij de gelijknamige single zelfs een videoclip. Het album is wederom een succes in diverse Europese landen en met name Japan. Dulfer gaat voor de tweede maal op tournee in het Verre Oosten en speelt in Europa ondermeer tijdens het Deense festival Roskilde.
1998
Het nieuwe album Skin Deep! kent ook big band- en drum’n’bass-invloeden. Ook dit album is redelijk succesvol. Dulfer blijft radioprogramma’s presenteren voor de VPRO en is nog steeds bijna elke woensdag te zien in jazzcafé Alto te Amsterdam met zijn jazzcombo. Deze optredens laten zien dat Dulfer zijn wortels absoluut niet is vergeten. Voor de Japanse markt wordt de compilatie The Greatest samengesteld.
1999
Hans Dulfer is wederom succesvol op tournee in Japan. Een gepland optreden in China gaat door plotselinge politieke spanningen rond de Kosovo-crisis op het laatste moment niet door. Opnamen van een concert in Club Quatro te Tokyo uit 1998 verschijnen op de cd Papa’s Got A Brand New Sax. Een nummer van Dulfer is te horen op soundtrack van de Nederlandse speelfilm The Delivery.
2000
Dulfer viert zijn zestigste verjaardag in Paradiso. Naast zijn eigen band spelen o.a. ook zijn dochter Candy en Saskia Laroo. In december lukt het Dulfer als eerste Nederlandse muzikant geld te ontvangen van ‘naburige rechten’ die in Japan zijn verdiend. El Saxofon Part II is het laatste album voor EMI.
2001
Dulfer acteert in twee korte Nederlandse TV-films die in juni worden uitgezonden: The Sound Of Drumming en I Don’t Believe (waarin hij de rol van corrupte manager speelt). In juli sluit Dulfer North Sea Jazz af. Samen met dochter Candy neemt Dulfer een cd op die aan het begin van 2002 in Japan verschijnt.
2002
Hans Dulfer wordt koninklijk onderscheiden tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. In juli en augustus staat de saxofonist op het JVC Madarao festival in Japan. De wereldtournee brengt hem tevens in Vietnam (eind september/begin oktober), de Verenigde Staten (midden oktober) en China (eind oktober). Dulfer/Dulfer, het allereerste duo-album van Hans en Candy Dulfer, verschijnt op 21 september in Japan. Enkele weken later wordt het album wereldwijd uitgebracht. Vader en dochter doen in december enkele optredens in Japanse Blue Note clubs.
2003
Het album Scissors’ komt voort uit de samenwerking met danceproducer HandieMan Maurice. Organisatie SENA (beheerder van de ‘naburige rechten’) maakt bekend dat Hans Dulfer de afgelopen 10 jaar de meest op buitenlandse radio en televisie gedraaide Nederlandse musicus is.
2004
Hans Dulfer levert een bijdrage aan What A Difference A Day Makes, een muzikaal project van Unicef waarbij een groot aantal Nederlandse artiesten en acteurs nummers uit het repertoire van het American Songbook zingt. Van elke verkochte cd gaat € 6,50 naar een Unicef-project. Op de cd speelt Dulfer het nummer Old Folks en begeleidt hiij zanger Gerard Joling. Met zijn band doet Hans Dulfer in september een afterparty na het optreden van de Amerikaanse saxofonist Pharoah Sanders in Zoetermeer. De band bestaat naast Dulder uit DJ Kikke (Ruben van Roon, drummer in o.a. Jazzmeteors), Eric Barkman (bas) en rapper MC Helder (John Helder uit Gung Ho).
2006
Dulfer is onderdeel van het programma tijdens Jazz à Carthage in Tunesië, dat plaatsvindt in Tunis van 12 tot en met 22 april. Hij speelt daar op 19 april samen met Joseph Bowie (Defunkt) en wordt daarbij begeleid door pianist Bas van Lier, bassist Barkman en drummer Erik Kooger.
2008
Het album Live In Breda verschijnt niet op cd, maar als USB-stick.